اثربخشی آموزش روابط والد – فرزند مبتنی بر ACT بر تعارض والد – نوجوانِ مادران دارای فرزند مصروع

ابتلا به بیماری‌های مزمن از جمله صرع، در دوران نوجوانی، یک بحران برای کل خانواده محسوب می‌شود. از بین جنبه‌های متأثر از این بحران در خانواده می‌توان به کیفیت ارتباط والد- فرزندی اشاره نمود که توجه ویژه‌ای را می‌طلبد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی آموزش روابط والد– فرزند مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تعارض والد– نوجوانِ مادران دارای فرزند مصروع در شهر اصفهان بود. طرح پژوهش مطالعه حاضر، ﻧﯿﻤﻪ تجربی و از نوع ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن- پس‌آزمون ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل بود. جامعه پژوهش شامل مادران دارای فرزندِ نوجوانِ مصروع شهر اصفهان بود. نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس با مراجعه به انجمن صرع اصفهان انجام پذیرفت. 24 نفر از مادران به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند و پرسش‌نامه‌ی تاکتیک‌های تعارض را در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل نمودند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوورایانس چند متغیره تحلیل شد.نتایج به دست آمده نشان دادند که میزان تعارض گروه مداخله در مقایسه با گروه گواه در مرحله‌ی پس‌آزمون به طور معناداری کاهش یافته است، ( 05/0 >p). همچنین یافته‌ها نشان دهنده‌ی افزایش معنادار نمرات استدلال (05/0 >p) و کاهش معنادار نمرات پرخاشگری کلامی و فیزیکی ( 05/0 >p) بودند. بنابر نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر می‌توان نتیجه گرفت آموزش روابط والد – فرزند مبتنی بر ACT می‌تواند میزان تعارض والد – نوجوان را کاهش دهد.